Decyzja dotycząca stanowiska ws. uznania produkowanych i sprzedawanych przez spółkę maszyn przemysłowych za wielkogabarytowe stacjonarne narzędzia przemysłowe, o których mowa w art. 2 ust. 2 pkt 5 i art. 4 pkt 19 oraz za wielkogabarytowe stałe instalacje, o których mowa w art. 2 ust. 2 pkt 6 ustawy z 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, a tym samym, że Spółka nie podlega obowiązkom określonym przepisami ww. ustawy z w związku z wprowadzanymi na terytorium Polski maszynami – uznano za prawidłowe.

Decyzja dotycząca stanowiska ws. niekwalifikowania podstawy betonowej konstrukcji paczkomatu oraz obudowy urządzenia, które są integralnymi częściami wielkogabarytowej instalacji automatu paczkowego, jako sprzętu elektrycznego i elektronicznego, z uwagi na wyłączenie z zakresu stosowania przepisów ustawy z 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym - uznano za nieprawidłowe.

Decyzja dotyczy niekwalifikowania liczników energii elektrycznej, stanowiących element instalacji, jako sprzętu elektrycznego i elektrycznego, zgodnie z przepisami ustawy z 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz. U. z. 2020 r., poz. 1893), a tym samym rozstrzygnięcia, że spółka nie jest obowiązana do uiszczania opłaty produktowej oraz opłaty na publiczne kampanie edukacyjne.

Decyzja dotyczy uwzględniania, w przekazywanych organizacji odzysku opakowań danych dotyczących masy opakowań, w jakich przedsiębiorca wprowadził produkty, masy toreb z tworzywa sztucznego, za które pobrał opłatę recyklingową oraz uznania „standu reklamowego”.

Decyzja przedstawiająca stanowisko, w którym interpretację, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez Spółkę opłaty produktowej, o której mowa w ustawie z 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej (Dz. U. z 2020 r. poz. 1903) – uznano za nieprawidłową.